ทำยังไงดี…ในโลกแห่งนี้ฉันเป็นแค่ตัวประกอบ

แต่งนิยายอยู่ดีๆฉันก็หลุดเข้ามาในนิยายของตัวเอง แถมเป็นแค่ตัวประกอบ บ่ะ!! คนอื่นเขาทะลุมิติมาเป็นตัวเทพ ตัวนำเรื่อง ตัวเอก
แต่ฉัน...
มาเป็นตัวประกอบบบบ
แถมยัง!
ตัวเตี้ย จมูกแบน หน้ากลม ที่สำคัญเป็นแค่ทาสในเรือน ที่ดีอยู่อย่างเดียวก็เห็นจะฟันนี่แหละโชคดีที่มันบ่อดำเหมือนในละครพีเรียดที่เคยดู

จะเกิดใหม่ทั้งทีทำไมไม่ได้บทเป็นนางเอกสวยๆ หุ่นดีนมตูมๆฟะ...เออ ไอ้อย่างหลังนี้น่าเจ็บใจสุดละ โลกจริงก็ว่าไม่มีอยู่แล้วพอมาโลกนี้ก็ไม่ต่าง...
ให้ตายเถอะ!

แล้วต้องทำยังไงถึงได้กลับไปยังโลกเดิมล่ะ?
ไม่มีผู้แนะนำหรือระบบควบคุมนิยายอะไรแบบนั้นเลยหรือไง!!!



“หากไอ้บ่าวตัวใด มันกล้าเอ่ยปากขอเอ็งกับพ่อแลเเม่ข้า ข้าจักจับมันเฆี่ยนแล้วตัดลิ้นของมันเสีย”

ฉันกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ อดรู้สึกเสียวสันหลังวาบไม่ได้กับน้ำเสียงดุดันและท่าทีเอาจริงของคนตรงหน้า

“จำไว้! หากข้ามิได้เอ็งเป็นเมียก็อย่าหวังว่าไอ้อีหน้าไหนจักได้เอ็งไปเช่นกัน!”



หมายเหตุ : คำว่า 'รึ' = ฤ / ฤา = 'รือ'
ซึ่งคำว่า 'รึ' ที่ใช้ต่อท้ายประโยคสนทนาผู้แต่งตั้งใจเขียนแบบนั้นเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านนะคะ ไม่ใช่สะกดผิด เนื่องจากเวลาออกสำเนียงในการพูดมีสูงและต่ำ หากใช้ 'ฤา' จะออกเสียง 'รือ' ซึ่งบางครั้งตัวละครพูดด้วยเสียงสูง จึง ใช้ 'รึ' เพื่อตัดปัญหาค่ะ